blog
4 oktober 2019
’10 duizend stappen. Iedere dag.’
Chantal tikt op de stappenteller om haar pols.
‘En als ik ’s avonds nog niet op 10 duizend zit, ga ik een extra blokje om.’
Chantal woont bij mij in de straat. Ze is voor mij hét voorbeeld van dé automobilist. Ze doet alles met haar auto, een zwarte Volvo V40.
Maar ik had het mis. Chantal is niet alleen automobilist, maar ook voetganger. ‘Wandelen wordt het nieuwe fietsen, Roel‘, zegt ze met een grote grijns.
Ik geef het niet graag toe, maar wandelen schijnt nóg gezonder te zijn dan fietsen. Wandelen verlaagt je bloeddruk, het vermindert het risico op diabetes type 2, het verlicht depressies, verbetert je geheugen, vermindert gewrichtspijn en je valt ervan af. Je hoeft je er niet voor in het zweet te werken. Gewoon een half uur per dag en al je problemen verdwijnen als de lucht uit een lekke fietsband.
Op 7 oktober begint in Rotterdam het grootste internationale voetgangerscongres Walk21. Daar komen alle aspecten van wandelen aan bod. Rotterdam is gastheer van het congres, omdat de stad de voetganger op een voetstuk wil plaatsen en wil dat meer mensen gaan lopen. Steden over de hele wereld investeren in de mogelijkheden om je wandelend door de stad te verplaatsen. Ze spreken ook wel over slow mobility. Volgens die steden is slow mobility niet alleen goed voor het individu, maar ook voor de stad. Wanneer meer mensen lopen, rijden er minder auto’s, wordt de stad schoner, is er meer ruimte voor groen, beleven mensen hun omgeving anders en ontstaan er meer ontmoetingen. Om die redenen heeft de gemeente Rotterdam de afgelopen jaren de omgeving rondom het Centraal Station vergroend en teruggegeven aan de mensen die er lopen. Ook de Coolsingel krijgt veel meer ruimte voor voetgangers. |
In het weekend doen we een stukje Pieterpad of zo’n leuke wandeling van de NS. In de zomervakantie lopen we van hut naar hut in de Alpen of Pyreneeën. We sjouwen uren door Parijs tijdens een citytrip, maar we wandelen niet naar ons werk. We wandelen wel nog wat voor ons plezier, maar niet meer functioneel. Hoe kan dat?
Er was een tijd dat we alles te voet deden. Trekschuit, postkoets, trein, fiets, auto en vliegtuig brachten daar verandering in. We zijn ons anders en verder gaan verplaatsen. En een van de gevolgen is, dat we verder van huis konden en gingen werken.
De Brever-wet verklaart deze ontwikkeling. Die wet zegt dat de mens zo’n 70 tot 90 minuten per dag reist. Dat is al eeuwen zo en geldt over de hele wereld. Dit reistijdbudget is verdeeld over verschillende verplaatsingen en vervoermiddelen, maar verandert niet. We zijn dus niet langer gaan reizen, wel verder en dat is ten koste gegaan van de wandeling naar het werk.
Ik woon in Den Haag, in een wijk tegen het centrum. Winkels zijn er niet in onze wijk. De enige functionele wandeling die mensen hier maken, is die naar de glasbak.
Daarnaast zijn er nog drie soorten mensen die gelegitimeerd door de wijk wandelen: hondenbezitters, bewoners van het verzorgingstehuis en goede doelencolporteurs. Iedere andere voetganger is verdacht. Zo ervaar ik dat tenminste.
Sinds een half jaar fiets ik namelijk niet meer naar mijn pianoles, maar ga ik te voet. Het tasje met bladmuziek niet meer aan mijn stuur, maar in mijn hand. Toen mijn zoon me zo voor het eerst door de straat zag lopen, barstte hij in lachen uit: ‘Je lijkt wel zo’n Jehova’.
Misschien zijn we ook wel een beetje banger geworden. We zijn gewend geraakt aan de veilige metalen huls van de auto, bus, trein en tram. Zelfs fietsend voel ik me minder kwetsbaar dan als voetganger. Op de fiets rij ik gerust langs een groepje lachgas hijsende hangjongeren bij de Stadskwekerij. Te voet kies ik voor de omweg via de Klatteweg.
Dat was gewoon een slimme Japanse marketingcampagne uit de jaren zestig voor een van de eerste stappentellers.
blog
Tijdens een semester in Porto ontdekte hij de enorme verschillen in fietscultuur en -infrastructuur ten opzichte van Nederland. Dit riep bij hem de vraag op: hoe kunnen meer mensen in steden zoals Porto gestimuleerd worden om de fiets te gebruiken? Zijn overtuiging is dat fietsen niet alleen bijdraagt aan de fysieke en mentale gezondheid van de mens, maar ook een grote impact heeft op het klimaat en de economie. Zijn interesse leidde hem naar een stage bij BYCS, een NGO die wereldwijd fietsstimulering bevordert, waar hij als stagiair actieve mobiliteit betrokken was bij projecten om het fietsgebruik te vergroten. Nu zet hij deze passie voort bij 3PM, waar hij het team ondersteunt bij mobiliteitsvraagstukken, met een specifieke focus op de rol van de fiets.
Via de studie culturele antropologie en een HR opleiding is Els (1979) de HR wereld ingerold. Ze heeft zich gespecialiseerd in de meer ‘harde’ kant van HR. Processen, systemen en data. Zorgen dat de basis voor medewerkers op een slimme manier goed geregeld is. Mobiliteit kwam voor het eerst op haar HR agenda in het Amsterdamse stadsziekenhuis OLVG. Innovatief mobiliteitsbeleid werd, door een groeiend tekort aan zorgprofessionals en een oververhitte woningmarkt in een autoluwe stad, een belangrijke arbeidsvoorwaarde. Als manager HR Services is onder leiding van Els in 2021 een compleet nieuw mobiliteitsbeleid neergezet. Haar interesse en enthousiasme voor het vakgebied mobiliteit én de samenwerking met 3PM is hier geboren. Sinds 2023 werkt zij als adviseur samen met 3PM.
Duurzaamheid. Iets specifieker; duurzame mobiliteit. Hét favoriete onderwerp van Tobias (1977). De wetenschap dat reizen een stuk slimmer en schoner kan. Tijdens zijn studie Technische Bestuurskunde aan de Universiteit Twente specialiseerde hij zich in de maatschappelijke effecten van mobiliteit. Hoe verplaatsen we ons en wat betekent dat voor ons en onze omgeving? Bij het economisch adviesbureau Decisio in Amsterdam leerde hij hier goede business cases en kosten-batenanalyses van te maken. Zijn focus verschoof in die tijd naar werknemersmobiliteit. Met zijn team hielp hij honderden werkgevers – varierend van productiebedrijven tot stichtingen – met vragen op het gebied van reizen van, naar en voor het werk. In 2012 verliet hij Decisio om samen te werken met Roel, het begin van 3PM.
Roel (1967) is opgeleid als econometrist. De harde kant van de economie zullen we maar zeggen. Hij leerde modellen maken en prognoses van vervoersstromen. Maar hij leerde vooral goed analyseren, verbanden leggen en complexe zaken begrijpelijk maken. Cijfermatig staat Roel dus zijn mannetje. Maar hij schrijft het ook graag voor je op. Nog liever komt hij jou helpen om jouw mensen duurzaam en gezond naar het werk te krijgen. In zijn eerste baan bij Rijkswaterstaat rekende hij aan de Betuweroute en de sluizen van IJmuiden. Daarna – bij KPMG – bleef mobiliteit zijn vakgebied. Hij werkte in adviestrajecten rond marktwerking in het openbaar vervoer en de fusie tussen NS Cargo en Deutsche Bahn.
Laurens (1981) verbindt 3PM met de creatieve wereld. Door zijn achtergrond in de creatieve sector vertaalt hij onze ideeën en ambities – maar ook die van onze klanten – naar nieuwe oplossingen. Zo bedacht en ontwikkelde hij samen met Soigneur Agency de Fietspas010, de campagne ikfietsbeschaafd en de podcastserie Het Fietspadgesprek. In 2012 richtte hij Rodesk op, een digital designbureau dat zich specialiseerde in UX design. Eind 2019 verkocht hij Rodesk om zich volledig te richten op duurzame mobiliteit en fietsstimulering.
Paul (1973) is een ondernemende adviseur op het gebied van duurzame mobiliteit. Hij helpt werkgevers en overheden met het realiseren van duurzaamheidsambities op het gebied van mobiliteit. Dat kan het stimuleren van de fiets zijn, maar ook de uitrol van deelmobiliteit of Zero Emissie Stadslogistiek. Altijd met een brede blik en verbindende aanpak. Paul werkte aan de oprichting van het Instituut voor Duurzame Mobiliteit en was daar ook programmamanager Het Nieuwe Rijden en werkte bij overheden aan fietsstimulering voor een duurzame gedragsverandering. Daarvoor was hij supply chain manager in de luchtvaart, food, farmacie, en auto-industrie. Hij werkt al jaren samen met 3PM en is begin 2019 aangesloten als partner.