Waarom een werkgever niet zonder parkeerbeleid kan. Net als mijn wijk.

‘Stel ik koop een paard’, zeg ik.

‘Hm’, zegt mijn buurman. Hij checkt de oliepeilstok van zijn Saab 95 oldtimer.

‘En dat paard stal ik op het veldje hier naast jouw huis.’

‘Dat kan niet Roel, dat veldje is van de gemeente.’

Hij stopt de peilstok terug en laat de motorkap dichtvallen.

‘Bovendien voetballen mijn kinderen daar.’

‘Dat veldje is openbare ruimte, net als de straat’, zeg ik. ‘En dat paard gaat wel aan de kant als jouw kinderen voetballen.’

‘Ja, maar Roel, denk nou eens na, als iedereen dat zou doen, dan wordt het een zootje op dat veld.

Ik moet lachen om mijn buurman, strijder voor de openbare ruimte. Maar zijn Saab, Tesla én Volvo met lamme spiegel moeten gratis op straat kunnen staan.

Dáárom ben ik voor parkeerbeleid.

Wat is parkeerbeleid?

Je kent het waarschijnlijk wel van je eigen woonplaats. Parkeerbeleid is een mix van vrij parkeren, betaald parkeren, parkeervergunningen en parkeerverboden. Op die manier probeert een gemeente de vraag naar parkeerruimte te beïnvloeden om zo de overlast in een wijk te verminderen. Parkeerbeleid is ook goed voor de verkeersveiligheid en de leefbaarheid. Doe je ogen maar eens dicht en fantaseer hoe jouw straat er idealiter uit zou zien. Rijen auto’s aan weerszijde van de straat of ruimte om te stoepranden?

Wat voor een gemeente geldt, geldt ook voor een werkgever: met parkeerbeleid stuur je de vraag naar parkeerruimte. Voor jou als werkgever is verkeersveiligheid en leefbaarheid misschien niet zo’n issue. Het gaat jou meer om bereikbaarheid, kosten en aantrekkelijk werkgeverschap.

Waarom zou je als werkgever parkeerbeleid invoeren?

Voor een werkgever zijn er drie redenen om aan de slag te gaan met parkeerbeleid:

1. Je hebt te weinig parkeerruimte

Het speelde al voor Corona, maar thuiswerken zorgde tijdelijke voor parkeerverlichting. Nu zijn de rapen weer gaar: opstoppingen bij de slagboom en klagers bij de facilitaire helpdesk. Collega’s die om 6 uur ’s ochtends voor de poort staan om zeker te zijn van een parkeerplek, sollicitanten die afhaken. Of wijkbewoners die klagen omdat je medewerkers de straten vol parkeren.

2. De parkeerkosten lopen uit de klauwen

Gratis parkeren bestaat niet. Ook niet op je eigen terrein of op straat. Ruimte is schaars en er is altijd iemand die de kosten betaalt. Die kosten zijn gemiddeld € 1.000,- per jaar voor een parkeerplek op straat, € 3.500,- tot € 5.000,- per jaar voor een plek in een parkeergarage en nog veel meer in stedelijke gebieden. Zonder parkeerbeleid is dit een bodemloze put, ook voor een werkgever.

3. Je wilt medewerkers stimuleren vaker met de fiets en het ov te reizen

Omdat je wilt verduurzamen bijvoorbeeld of omdat het past bij je vitaliteitsbeleid. Parkeerbeleid kan helpen om mensen uit de auto te krijgen.

Wat kan een werkgever op het gebied van parkeerbeleid

De makkelijkste vorm van parkeerbeleid is extra parkeerruimte huren of bouwen als de vraag toeneemt. Het kost een paar centen, maar dan ben je ook van het gezeur af. Maar denk aan de bodemloze put en vergeet de werkkostenregeling niet. Zeker als je parkeerruimte elders huurt. De Belastingdienst ziet de kosten voor parkeren als verkapt loon als medewerkers met hun eigen auto op een plek parkeren waar jij als werkgever niet verantwoordelijk voor bent.

Grenzen stellen is misschien de lastigste optie, want dat vraagt om visie, daadkracht en een rechte rug. Deze optie past bij een werkgever die keuzes maakt op het gebied van duurzaamheid en vitaliteit. Grenzen stellen doe je bijvoorbeeld door geen autoparkeerplek meer te geven aan medewerkers die op fietsbare afstand wonen en in staat zijn om te fietsen. Hetzelfde kun je doen voor medewerkers voor wie het ov een redelijk alternatief is voor de auto. Je kunt ook andersom denken: wie mogen hun auto wél parkeren? Carpoolers bijvoorbeeld of alleen nog bestuurders van elektrische auto’s.

Betaald parkeren invoeren is bijna net zo lastig als de vorige optie. Deze optie vraagt om iets minder visie, maar net zoveel daadkracht. Veel ziekenhuizen in grote steden hebben jaren geleden al betaald parkeren ingevoerd voor hun medewerkers. Bijvoorbeeld het Bronovo ziekenhuis in Den Haag en het UMC Utrecht. Universiteiten en hogescholen volgen ook. Werkgevers hanteren ook vaak spelregels voor betaald parkeren. Bijvoorbeeld medewerkers die dichterbij wonen meer laten betalen of gratis parkeren voor medewerkers die geen goed alternatief hebben voor de auto.

Ooit werkte ik voor KPMG. Het hoofdkantoor in Amstelveen had een grote parkeergarage, bijna alle consultants hadden een auto van de zaak en mochten vrij parkeren in de garage. Partners hadden speciale privileges, zij hadden hun eigen persoonlijke parkeerplek die vaak vrij was, want ja, partners bezoeken klanten. Maar je moest het als consultant niet wagen jouw auto op een plek van een partner te zetten. Zelfs niet als de parkeergarage ramvol was. Een wielklem was je straf. En een hoop gedoe om die weer verwijderd te krijgen.

Veel zakelijke parkeergarages zijn nu nog steeds voorzien van persoonlijke parkeerplekken zoals in mijn tijd bij KPMG. Dat maakt het lastig om de capaciteit van die parkeergarage goed te gebruiken. De parkeerplek van de partner die de hele dag klanten bezoekt, staat die dag leeg en wordt niet gebruikt. Een parkeermanagementsysteem is een mogelijke oplossing. Een parkeermanagementsysteem maakt het mogelijk om de beschikbare parkeerruimte flexibel te beheren. Medewerkers reserveren hun parkeerplek op een reserveringsportaal. Hier zien ze op welke dagen en tijdstippen parkeerplekken vrij zijn. Via een QR-code, via kentekenherkenning of met hun bedrijfspas krijgen ze toegang tot de parkeergarage. Op die manier is het mogelijk om een parkeerplek op een dag meerdere keren te gebruiken. Ook bezoekers kunnen hiervan gebruik maken. Aanbieders van dergelijke systemen zijn Toogethr en onze samenwerkingspartner Empaction.

Maar willen mensen dan nog wel bij ons werken?

Als je parkeerbeleid een reden is dat sollicitanten liever naar de concurrent gaan, kun je twee dingen doen. Je kunt concluderen dat dit niet de medewerkers zijn die je als collega wilt hebben. Of je kunt aantrekkelijke alternatieven bieden voor reizen met de auto. De eerder genoemde ziekenhuizen hebben supermooie voorzieningen en regelingen voor fietsers en ov-reizigers. Een mobiliteitspas voor openbaar vervoer, ov-fiets en andere deelmobiliteit, een reiskostenvergoeding voor fietsers en aankoopsubsidies voor e-bikes. En natuurlijk een state-of-the-art fietsenstalling.

Collega Tobias hielp het OLVG in Amsterdam met haar nieuwe mobiliteitsbeleid: “Daar hebben ze juist parkeerbeleid ingevoerd om aantrekkelijker te zijn als werkgever. Woon je binnen een straal van 8 km van het ziekenhuis, dan mag je niet parkeren. Zo creëerden we parkeerruimte voor de medewerkers die verder weg wonen en geen alternatief voor de auto hebben. Het OLVG kan nu moeilijk vervulbare vacatures beter invullen.”

En mijn straat?

Uit een onderzoek van de gemeente bleek dat iets meer dan de helft van de bewoners voor de invoering van betaald parkeren is. De gemeente heeft ervoor gekozen om vanaf 1 juni parkeerbeleid in te voeren. Dat betekent betaald parkeren voor bezoekers en parkeervergunningen voor bewoners die niet op eigen terrein kunnen parkeren.

Ik kan niet wachten.