Zes redenen waarom ik blijf daten met de ov-fiets, ook zakelijk

Het was geen liefde op het eerste gezicht.

Want laten we eerlijk zijn, ze is niet moeders mooiste. NS blauw en geel, nooit eens een ander kleurtje. Die zwarte bungelende ketting tussen zadel en slot. Handig om haar mee aan een boom te ketenen, maar mooier wordt ze er niet van. En snelbinders die er altijd een beetje slonzig bijhangen. Als een net iets te grote legging.

Maar het blijft een dame, met die lage instap. Dat zal niemand ontkennen. Ik ken haar inmiddels 17 jaar en ik kan 6 redenen verzinnen waarom ik steeds meer van de ov-fiets hou.

Ze houdt me in beweging

Moeten we het er nog over hebben? Over welvaartsziekten? Over overgewicht, suikerziekte en hoge bloeddruk? We bewegen zo weinig dat we zelfs met drie keer per week sporten nog niet de beweegnorm halen. Extra beweging is dus meer dan welkom. Of het nou een wandeling naar de supermarkt is of een rit op de ov-fiets van station Amsterdam Zuid naar ons kantoor in Amstelveen.

De ov-fiets is niet duur

Het abonnement kostte ooit een tientje per jaar, maar is nu gratis. Je hebt wel nog steeds een abonnement nodig en je zet het op je persoonlijke ov-chipkaart of op je zakelijke mobiliteitskaart. Vervolgens kost de ov-fiets € 4,45 per keer, tot 24 uur. Dat is goedkoper dan een retourtje met de bus, tram of metro. En al helemaal goedkoper dan een ritje met de auto als je ook nog betaald moet parkeren.

Ze is betrouwbaar

Een keer heeft ze me flink in de steek gelaten. Dat was een test voor onze relatie. Haar ketting brak midden in het Amsterdamse havengebied. Samen zijn we teruggelopen naar station Sloterdijk, zwijgend. Een wandeling van drie kwartier. Gelukkig scheen de zon.

Verder gaat het altijd goed. De banden zitten vol lucht, het licht brandt dankzij de naafdynamo. Het belletje links op het stuur rinkelt vriendelijk als je er met je duim tegenaan tikt. En nóóit, echt nóóit heeft ze me laten zitten met een lekke band. Haar enige onbetrouwbare trekje heeft te maken met haar populariteit, bijvoorbeeld op station Amsterdam Zuid. Daar is ze zo gewild, dat ik in de ochtendspits soms misgrijp. Gelukkig is er aan de andere kant van het station nog een stalling, met ov-fietsen.

Dankzij de ov-fiets heb ik geen auto meer nodig voor mijn werk

Ik reis zoveel mogelijk met de trein. Dat is beter dan met de auto, niet alleen voor het milieu, ook voor mezelf. Dus of ik nou naar het Alrijne Ziekenhuis in Leiderdorp moet (een ritje van 5,4 kilometer vanaf station Leiden), of naar een bijeenkomst over fietsstimulering in de Efteling (iets meer dan 12 kilometer vanaf station Tilburg). De ov-fiets brengt me ernaartoe.

De auto gebruikte ik zakelijk alleen nog maar voor het jaarlijkse bezoekje aan onze accountant. Ook dat hoeft niet meer, want sinds vorige week beschikt zelfs station Bodegraven over 8 ov-fietsen. Inmiddels zijn er meer dan 300 plekken waar je een ov-fiets kunt huren.

Ze volgt de trends

In 2008 probeerde ze het al met een accu en een motor, maar dat was iets te vroeg. Dit jaar probeert ze het nog een keer. Op vier stations kun je een ov-ebike huren: Driebergen-Zeist, Arnhem, Groningen en Maastricht. Ze zit ook in de app van NS, maar het enige dat je daarmee kan, is zien of er nog ov-fietsen in de stalling staan. Als je geluk hebt, klopt het. Reserveren van een ov-fiets? Hahaha, nee joh, dat kan echt niet.

Haar nieuwste innovatie is het slimme slot dat je met je ov-chipkaart of NS-Business Card opent in plaats van met een sleutel. Het lenen van een fiets op het station is nu nog makkelijker.

Ze brengt me naar plekken

Reizen met de ov-fiets betekent dat ik in werktijd buiten ben op de fiets. Dat voelt voor mij als vakantie. Soms zelfs een beetje als spijbelen. Dat laatste heb ik trouwens eerder als ik over de Erasmusbrug in Rotterdam fiets of door de bossen van de Warande in Tilburg dan over bedrijventerrein De Hoef in Amersfoort.

En parkeren doen we altijd op de bezoekersplek 😊.