blog
19 mei 2016
Onze economie verandert. Jarenlang vonden we het bbp (bruto binnenlands product) dé graadmeter om te kijken hoe goed het met ons gaat. Maar om diverse redenen werkt dit niet meer. Een van de belangrijkste kritiekpunten is dat groei van onze economie niets zegt over ons welzijn, ons geluk. Zo blijkt uit onderzoek dat jaren van crisis nauwelijks effect heeft gehad op hoe gelukkig we ons voelen.
Groei is prima, maar niet alles zou daaraan ondergeschikt gemaakt moeten worden.
Ik moet hier altijd aan denken als ik bedrijven de portemonnee zie trekken om nieuwe parkeerplaatsen te creëren voor hun medewerkers. Vraag is of je het geluk en welzijn van je medewerkers en je bedrijf wel vergroot door het aantal parkeerplaatsen maar steeds te laten groeien? Misschien moet je niet meer parkeerplaatsen wíllen.
Dat snap ik. Zo heb ik laatst een nieuwe tv gekocht waar ik erg blij van werd. Maar ik vraag me af of ik echt gelukkig word als ik iedere avond tv kijk. Als je het je medewerkers heel makkelijk maakt om te parkeren op het werk, is de verleiding erg groot om iedere dag met de auto te gaan. Met filestress en een zittend bestaan tot gevolg. Terwijl het zoveel gezonder is om te fietsen naar het werk. En ze worden er gelukkiger van (ja zelfs van de trein wordt men blijer volgens dit Canadese onderzoek).
Meer parkeerplaatsen leiden tot meer autogebruik. Mobiliteit veroorzaakt 43% van de CO2-emissies van een gemiddeld kantoor. Een stuk duurzamer dus als je die parkeerplaatsen niet aanbiedt.
Bijhuren van parkeerplaatsen is ook een erg dure optie. En vergeet de werkkostenregeling (wkr) niet. De Belastingdienst ziet de kosten voor parkeren namelijk als verkapt loon als medewerkers met hun eigen auto op een plek parkeren waar jij als werkgever niet verantwoordelijk voor bent. Zie hiervoor het Handboek Loonheffingen 2016 van de Belastingdienst. Dit loon mag je ook aanwijzen als eindheffingsloon. Maar pas op. Als het totaal van de loonsom de ‘vrije ruimte’ overschrijdt, betaal je hierover 80% eindheffing.
Nee, nee, dat zorgt juist voor een afname van het welzijn van je mensen en je bedrijf. Een tekort aan parkeerplaatsen leidt tot irritatie en stress bij je medewerkers, ontevreden klanten en bezoekers die hun auto niet kwijt kunnen en auto’s die de nabijgelegen woonwijk terroriseren.
Om even in de economische vergelijking te blijven: wanneer de vraag naar parkeerplaatsen hoger is dan het aanbod, kun je ook de vraag naar parkeerplaatsen proberen te verlagen. Dat is alleen geen ‘quick fix’. Medewerkers passen hun reisgedrag niet zomaar aan. Er zijn in Nederland diverse programma’s die dit voor elkaar proberen te boksen (zoals Breikers in Amsterdam).
Vorige week nog zat ik bij een groot accountantskantoor in Amsterdam dat hun parkeerprobleem wil oplossen door de externen aan te pakken. Geen parkeerplaats meer op eigen terrein voor deze groep en op termijn helemaal geen voorzieningen meer.
Ook wanneer je je richt op je eigen medewerkers is een strenger parkeerbeleid een mogelijkheid. Je werknemer mag bijvoorbeeld alleen nog maar parkeren bij een ov-reistijd van meer dan 2x de autoreistijd.
Wanneer je niet van de Dirty Harry-aanpak bent, kun je ook op een positieve manier ander gedrag stimuleren. Fietscampagnes hebben bijvoorbeeld bewezen mensen vaker te laten fietsen. Bied ov-op-maat-pakketten aan voor medewerkers die qua reistijd met het ov zouden kunnen reizen.
Of ondersteun je medewerkers met andere opties. Een paar weken terug zat ik bij een uitgeverij van een toonaangevend weekblad. Ook daar konden niet alle medewerkers parkeren. In plaats van zelf meer parkeerplaatsen aan te leggen, had deze werkgever onderzocht waar nog parkeerplaatsen te huur waren, bemiddelde ze een voordeliger tarief en bracht haar werknemers daarvan op de hoogte. Nou konden ze zelf kiezen of ze wilden betalen voor een parkeerplaats in de buurt of liever anders wilden reizen.
Bijhuren van parkeerplaatsen kost geld, is niet duurzaam en levert problemen op met de wkr. Maar misschien wel het allerbelangrijkst is dat het de welzijn van je medewerkers niet vergroot. Dus maak je medewerkers gelukkig en stop de groei van parkeerplaatsen.
blog
Door op "cookies accepteren" te klikken, gaat u akkoord met het opslaan van cookies op uw apparaat om sitenavigatie te verbeteren, sitegebruik te analyseren en te helpen bij onze marketinginspanningen.
Tijdens een semester in Porto ontdekte hij de enorme verschillen in fietscultuur en -infrastructuur ten opzichte van Nederland. Dit riep bij hem de vraag op: hoe kunnen meer mensen in steden zoals Porto gestimuleerd worden om de fiets te gebruiken? Zijn overtuiging is dat fietsen niet alleen bijdraagt aan de fysieke en mentale gezondheid van de mens, maar ook een grote impact heeft op het klimaat en de economie. Zijn interesse leidde hem naar een stage bij BYCS, een NGO die wereldwijd fietsstimulering bevordert, waar hij als stagiair actieve mobiliteit betrokken was bij projecten om het fietsgebruik te vergroten. Nu zet hij deze passie voort bij 3PM, waar hij het team ondersteunt bij mobiliteitsvraagstukken, met een specifieke focus op de rol van de fiets.
Via de studie culturele antropologie en een HR opleiding is Els (1979) de HR wereld ingerold. Ze heeft zich gespecialiseerd in de meer ‘harde’ kant van HR. Processen, systemen en data. Zorgen dat de basis voor medewerkers op een slimme manier goed geregeld is. Mobiliteit kwam voor het eerst op haar HR agenda in het Amsterdamse stadsziekenhuis OLVG. Innovatief mobiliteitsbeleid werd, door een groeiend tekort aan zorgprofessionals en een oververhitte woningmarkt in een autoluwe stad, een belangrijke arbeidsvoorwaarde. Als manager HR Services is onder leiding van Els in 2021 een compleet nieuw mobiliteitsbeleid neergezet. Haar interesse en enthousiasme voor het vakgebied mobiliteit én de samenwerking met 3PM is hier geboren. Sinds 2023 werkt zij als adviseur samen met 3PM.
Duurzaamheid. Iets specifieker; duurzame mobiliteit. Hét favoriete onderwerp van Tobias (1977). De wetenschap dat reizen een stuk slimmer en schoner kan. Tijdens zijn studie Technische Bestuurskunde aan de Universiteit Twente specialiseerde hij zich in de maatschappelijke effecten van mobiliteit. Hoe verplaatsen we ons en wat betekent dat voor ons en onze omgeving? Bij het economisch adviesbureau Decisio in Amsterdam leerde hij hier goede business cases en kosten-batenanalyses van te maken. Zijn focus verschoof in die tijd naar werknemersmobiliteit. Met zijn team hielp hij honderden werkgevers – varierend van productiebedrijven tot stichtingen – met vragen op het gebied van reizen van, naar en voor het werk. In 2012 verliet hij Decisio om samen te werken met Roel, het begin van 3PM.
Roel (1967) is opgeleid als econometrist. De harde kant van de economie zullen we maar zeggen. Hij leerde modellen maken en prognoses van vervoersstromen. Maar hij leerde vooral goed analyseren, verbanden leggen en complexe zaken begrijpelijk maken. Cijfermatig staat Roel dus zijn mannetje. Maar hij schrijft het ook graag voor je op. Nog liever komt hij jou helpen om jouw mensen duurzaam en gezond naar het werk te krijgen. In zijn eerste baan bij Rijkswaterstaat rekende hij aan de Betuweroute en de sluizen van IJmuiden. Daarna – bij KPMG – bleef mobiliteit zijn vakgebied. Hij werkte in adviestrajecten rond marktwerking in het openbaar vervoer en de fusie tussen NS Cargo en Deutsche Bahn.
Laurens (1981) verbindt 3PM met de creatieve wereld. Door zijn achtergrond in de creatieve sector vertaalt hij onze ideeën en ambities – maar ook die van onze klanten – naar nieuwe oplossingen. Zo bedacht en ontwikkelde hij samen met Soigneur Agency de Fietspas010, de campagne ikfietsbeschaafd en de podcastserie Het Fietspadgesprek. In 2012 richtte hij Rodesk op, een digital designbureau dat zich specialiseerde in UX design. Eind 2019 verkocht hij Rodesk om zich volledig te richten op duurzame mobiliteit en fietsstimulering.
Paul (1973) is een ondernemende adviseur op het gebied van duurzame mobiliteit. Hij helpt werkgevers en overheden met het realiseren van duurzaamheidsambities op het gebied van mobiliteit. Dat kan het stimuleren van de fiets zijn, maar ook de uitrol van deelmobiliteit of Zero Emissie Stadslogistiek. Altijd met een brede blik en verbindende aanpak. Paul werkte aan de oprichting van het Instituut voor Duurzame Mobiliteit en was daar ook programmamanager Het Nieuwe Rijden en werkte bij overheden aan fietsstimulering voor een duurzame gedragsverandering. Daarvoor was hij supply chain manager in de luchtvaart, food, farmacie, en auto-industrie. Hij werkt al jaren samen met 3PM en is begin 2019 aangesloten als partner.